Een boek over dementie: ‘Mijn vader, dement in de bloei van zijn leven’
De afgelopen week las ik het boek van Hans van Wingerde: ‘Mijn vader, dement in de bloei van zijn leven’. Over het verhaal van zijn vader die op 52-jarige leeftijd zijn eerste dementie klachten kreeg. Over leven zonder diagnose en de gevolgen van de ziekte dementie voor hemzelf en zijn naasten. Een indringend en authentiek verhaal, zonder oordeel en vooral met liefde geschreven. De zinsbouw is soms wat stroef. Dat laatste leidt niet af, sterker nog het verhaal en de gebeurtenissen komen hierdoor dichterbij: ‘Dit is echt.’
Diagnose lang onbekend
Het is lang onduidelijk wat de vader precies mankeert en de schrijver neemt je mee in deze onzekerheid. Niemand lijkt te weten wat er nu echt met hem aan de hand is. De belevenissen met de zorg, kennissen, vrienden, familie en vooral het ouderlijk gezin zijn herkenbaar. Het verdriet bij dementie om je dierbare los te laten en over te dragen aan ‘de zorg’ raakte mij en bracht gevoelige herinneringen boven.
Liefdevol, betrokken en pro-actief in het verpleeghuis
Voor professionals is het boek ook interessant om te lezen. Juist door de feitelijke beschrijving wordt duidelijk hoe ‘gesloten’ de zorg op een afdeling kan zijn. Overigens beschreven zonder dat de toewijding van de afdeling ter discussie wordt gesteld. Een liefdevolle en betrokken familie die wat wil bijdragen kan zomaar (zonder opzet) worden buitengesloten. In het werk en privé maak(te) ik dit zelf ook mee. Veel zorgteams en -medewerkers kunnen er moeilijk mee omgaan als bewoners ongepland betrokken werden bij een spelletje of muziek.
Hans zijn observaties als relatieve buitenstaander over activering en betrekken van mensen met dementie bij de dagelijkse gang van zaken, zijn bescheiden, maar toch scherp gebracht.
Activering
Het verhaal speelt 30 jaar geleden. Het is goed om te constateren, dat er ondanks de toegenomen werkdruk, veel verbeterd is in de zorg. Meer kennis over de ziektebeelden, meer openheid over de diagnose en meer aandacht voor het juiste woonleefklimaat. Activering van mensen met dementie staat nu volop in de aandacht maar komt nog steeds te weinig van de grond. Ook in particuliere verpleeghuizen met een lagere werkdruk zijn er weinig aansprekende voorbeelden.
Jonge Mantelzorger
Het boek is geschreven uit het perspectief van een twintiger die veel opzij zet om bij te dragen aan de zorg voor zijn vader en voor de steun aan zijn moeder en zusje. Het is mooi om te lezen hoe hij zich inzet en toch geniet van de kleine dingen. Als je het boek leest gun je deze twintiger een heel ander leven. Zijn motto voor hemzelf en anderen: ‘Maak van iedere dag een feestje’ bracht hij ook in die periode waar mogelijk in de praktijk.
Wil je dit boek lezen? Boek Bestellen