De zorg neemt de leiding en de cliënten en hun dierbaren mogen meepraten en inspraak hebben over hun eigen leven.
Inspraak verpleeghuis? Het betreft toch het leven van de persoon zelf ?
We kunnen er niet omheen, de werkdruk in de zorg is ongekend hoog. En zelfs met de huidige werkdruk nemen we als zorg de verantwoordelijkheid over van bewoners en hun naasten. Vaker automatisme dan dat het echt nodig is.
Neem nu alleen al de woordkeuze die wij in de zorg gebruiken als het gaat om de cliënten:
- De cliënt mag meepraten over eigen zorg-/leefplan;
- Inspraak verpleeghuis voor de familie in het woon-/leefklimaat;
- De zorg droomt in brainstormsessies over het ideale verpleeghuis en gaat in de ontwerpfase de familie en cliënten interviewen;
- Overplaatsen wanneer een cliënt van een verzorgingshuis naar een verpleegsetting verhuist.
De zorg neemt de leiding en de cliënten en hun dierbaren mogen meepraten en inspraak hebben over hun eigen leven.
Dit is een door de zorg zelf bedachte werkelijkheid
De realiteit is dat de mantelzorg en cliënten zelf verantwoordelijk zijn voor hun leven en vanuit de zorg een belangrijke bijdrage gegeven wordt aan de kwaliteit van hun bestaan. Met de huidige aanpak zetten wij zorgvrager, mantelzorg en netwerk buiten spel en versterken de afhankelijkheid. Doordat de zorg de volledige verantwoordelijkheid voor de bewoners op zich neemt, wordt de dynamiek van afhankelijkheid en afhaken versterkt en staat de afdeling er aan het einde van de dag alleen voor.
De zorg verdient inspraak in het woon-/leefklimaat en autoriteit als het gaat om risico en veiligheid.
Natuurlijk is het zo dat de zorgprofessional vanuit kennis en ervaring veel kijk heeft op de cliëntsituatie en op hele andere zaken let dan de familie van de cliënt en de cliënt zelf. De zorg verdient dus zeker ook inspraak in het woon-/leefklimaat en autoriteit als het gaat om risico en veiligheid.
Het vraagt moed om tegen de zorg in te gaan
Door persoonlijke ervaring zie ik tegenwoordig de eenzaamheid van de cliënt en naast betrokkenen scherper. Deelname aan een multi-disciplinair overleg kan heel intimiderend zijn, tegen het incontinentiebeleid ingaan vraagt moed en er achter komen hoe het nu echt met jouw dierbare gaat is op een gemiddelde verpleegafdeling niet makkelijk. Zeker als de werkdruk, in plaats van de cliënt, het centrale thema is.
Oud denken
Nu zou het passen in het oude denken om je als zorg geheel en al verantwoordelijk te voelen voor het paternalisme in de zorg. Toch zijn het juist de cliënten en hun naast betrokkenen die de ommekeer teweeg kunnen brengen en vasthouden aan eigen regie, meedoen, meehelpen en actief om hulp vragen. Want het verpleeghuis is hun thuis en de zorg is er te gast.
Wil je hierover binnen jouw organisatie van gedachten wisselen?
Organiseer bijvoorbeeld een ronde tafel over verantwoordelijkheid, assertiviteit en zorgen doe je samen en maken met elkaar nieuw beleid.
Wil je samen met Priscilla van der Poel en Astrid Buis aan de slag?
Meer informatie over de ronde tafels?
Neem dan contact op met Priscilla van der Poel, Adviseur en Coach bij BUIS Advies. Direct bellen? 06-143 718 14