Zelfstandig wonen ‘Langer en beter thuis’ is een belangrijke doelstelling voor de voorgenomen transities in de ouderen zorg. In de kabinetsplannen is het voornemen opgenomen dat per 1 januari 2013 mensen met een nieuwe zorgzwaarte-indicatie ZZP 1 en ZZP 2 niet meer in een zorginstelling kunnen gaan wonen. Tenminste niet meer met integrale bekostiging vanuit de verblijfszorg. De volgende jaren komen daar respectievelijk ZZP 3 en wellihct zelfs ZZP 4 bij.
Vandaag kies ik voor een blog met een positief constructieve blik naar de toekomst in de Wmo. Zou het kunnen en hoe dan?
Door het schrijven van de kabinetsplannen verandert de ondersteunings- en versterkingsbehoefte van mensen met een zorgzwaarte-indicatie niet. En verdwijnt de zorgvraag van mensen die nu voor een woonzorgcentrum/ verzorgingshuis kiezen niet.
Zelfstandig wonen in een geclusterde woonvorm
In een geclusterde woonvorm worden een aantal bij elkaar gelegen woningen verhuurd en van 24 uurs zorg voorzien. Doordat de beschikbare zorguren bij elkaar worden opgeteld is er altijd een professionele zorgmedewerker in de buurt. Het nadeel van deze constructie is de beperking in de keuzevrijheid. Bij zelfstandig wonen en versterking van burgerschap hoort ook keuzevrijheid voor de individuele zorg.
Het meest lastige vraagstuk spitst zich toe op de niet vooraf in te plannen 24-uurs zorg. Vaak onplanbare zorg genoemd. Opvallend is dat de meeste zorgaanbieders deze onplanbare zorg, los van elkaar organiseren. Bijvoorbeeld door een eigen zwerfwacht in de wijk.
In mijn ogen zou de extramuralisering kansen bieden om dit gezamenljk op wijkniveau te organiseren. Immers onder druk wordt alles vloeibaar. Als zorgaanbieders de 24-uurs achterwacht met elkaar organiseren die zo wel vanuit het Pgb als vanuit de Wmo, Wlz en Zorgverzekeringswet betaald kan gaan worden, hebben de inwoners van de wijk met een indicatie overdag voor hun begeleiding en persoonlijke verzorging nog steeds de eigen keuze voor de inkoop van de zorg.
Hiervoor is we een aangepast indicatie noodzakelijk.
Volgende week: Zelfstandig wonen in het woon-zorgcentrum met een extramurale indicatie!
Meer weten over dit soort projecten neem dan contact op met Astrid Buis: , 06 516 03 085.
Hallo Astrid,
Het is mooi te lezen je het ziet hoe we invulling kunnen geven aan de decentralisatie van de AWBZ en WMO. Zoeken naar kansen en mogelijkheden en tegelijkertijd ook de aandachtspunten zien. Ik ben zeker geen voorstander van feiten en besluiten ter discussie te stellen en er vanuit gaand dat dit een gegeven is, baart mij de decentralisatie van WMO en AWBZ grote zorgen, wanneer ik de cultuurverschillen tussen gemeenten en de zorgsector zie. Gemeenten die vanuit de politiek/financiële/procedure kant handelen en de zorgsector die vooral goed voor mensen willen zorgen. Ik heb grote twijfels of deze overbrugging van culturen ooit gaat lukken in ons land. Ik ben benieuwd hoe jij dit ziet.
Hoi Marjo, Uiteindelijke willen we allemaal het beste voor de mensen. Gemeentes denken in collectieve voorzieningen, terwijl de zorg vaak gericht is op het individu. Nu zijn beide belangrijk. De zorg is veel te lang gericht geweest op de relatie professional cliënt en niet op de relatie van de cliënt met de samenleving. Het mooie van de Wmo is dat we onszlef iets minder noodzakelijk kunnen maken. Het grote probleem is echter dat gemeenten veel tekorten hebben en het geld van de Wmo vaak een groot deel is van het gemeentelijke budget. Hier wordt dus snel naar gekeken, dat er naast de landelijke korting van 25% nog eens 25% vanaf gaat en dat gemeenten dan gaan vragen om voor de helft van het geld het oude werk te doen, plus de wijkgerichte aanpak te financieren. Dat gaat dus niet. Gedeeltelijk is men ook totaal onbekend met de aard van de beperkingen en de ondersteuningsvraag. Met een indicatie 3 en 4 in de verstandelijke gehandicapten zorg wordt nu permanent 24 uurs toezicht ingekocht door het zorgkantoor. Maar ook een oudere burger met een ZZP 4 indicatie is vaak al halverwege zijn/haar dementie. Ik zie dus werkelijk niet in hoe je deze mensen zonder beschikbaarhaied van zorg in een wijk kunt laten wonen. Vandaar mijn blog om te kijken of het zou kunnen, immers als de gemeentes dit niet oplossen komen deze zaken keihard in hun gezicht terug in de vorm van overlast en verzwaring van de problematiek. Het probleem van gemeenten is dat ze wat geld betreft nogal gericht zijn op het eigen ‘budget’, dus als de problemen oplopen en de burger daardoor over moet naar de duurdere Awbz vinden zij dit geen enkel probleem. Op dit moment hoor ik wel dat er plannen zijn, om gemeenten te belonen voor het laag houden van Awbz in hun plaats. Maar zover is het nog lang niet. En ach,ja zorginstellingen zijn vaak ook best gericht op geld en marge make. Dus ik denk toch echt dat de kern van het probleem is dat de gemeenten in collectieven denkt en de zorg naar het individu kijkt. De hele ontwikkeling is inderdaad zorgwekkend, voorlopig richt ik mij maar op de signalering van de knelpunten en het doen van voorstellen om deze werelden bij elkaar te brengen.